OVER JOCELYNN 

Ik hou van mensen, verhalen, de liefde, passie, schrijven maar wat mijn hart echt een sprongetje doet maken is dit alles gecombineerd in muziek.​

Ik zing al zo lang als ik mij kan herinneren. Toen ik 4 jaar was begon ik op het kinderkoor van mijn tante. In deze tijd stimuleerde andere familieleden mijn ouders om hier iets mee te doen. Zo begon ik op de middelbare school met het volgen van zanglessen en ontstond er nog meer liefde voor het delen van mijn stem. Ik sloot op mijn 15e aan bij een Gospelkoor en startte in de band van de kerk. Daarnaast heb ik meegedaan aan verschillende audities en projecten. En stond ik in november 2016 in de melkweg in Amsterdam mijn eigen lied te zingen.

 

In januari 2017 kwam Dennis de Bruijn als dirigent voor het koor te staan. De samenwerking begon klein toen ik hem vroeg of hij mij kon helpen met een melodie te maken op een tekst die ik had geschreven voor de bruiloft van mijn broer en schoonzus. Op deze manier gingen we steeds meer samenwerken, speelden we dit lied op hun bruiloft en kwam het idee om nog meer nummers te schrijven. Zo namen we in november 2017 ‘Meer dan welkom’, ‘Mijn stappen’ en ‘Mijn groot ongeloof’ op in de studio bij Wilkin de Vlieger met bijzonder getalenteerde artiesten. Stukje bij beetje werden we steeds meer gevraagd om op bruiloften, doopdiensten, begrafenissen en in kerkdiensten te zingen.

 

Muziek is voor mij zoals ademen. Niet dat het zonder moeite gaat, maar het hoort bij mijn leven en bij mijn manier van verwerken. Ik kan mij nog goed herinneren dat ik als jong meisje – onderweg naar gitaarles- losse regels in mijn hoofd kreeg die ik dan wanneer ik thuiskwam vlug opschreef in mijn notitieboekje. Al op jonge leeftijd was ik bezig met het schrijven van mijn eigen teksten en pruttelde er op mijn gitaar een melodie bij. Het werd mijn manier van vertellen, van iets duidelijk maken, van emotie delen of woorden geven aan iets waar een ander geen woorden voor had.

 

Na een bewogen jaar (2018) waarin depressie de kop op stak en mijn hele wereld stil stond, moest ik anders gaan denken over het leven. Alles wat anders zo vanzelfsprekend was, was ineens allesbehalve vanzelfsprekend. Een tijd waarin zelfs wakker worden, naar bed gaan en gewoon leven meer van je vraagt dan je lief is. Een tijd waarin je nadenkt over het leven en de inhoud ervan. Het leven verloor zijn glans.

Werkelijk alles kwam stil te staan..

 

In deze periode ben ik dicht bij mijzelf gebleven door te schrijven. En juist hierin merkte ik het hoe fijn het was als iemand snapte wat je doormaakte. Zo heb ik heel veel gehad aan de liedjes van Matthijn Buwalda. Juist omdat hij me raakte met zijn eerlijkheid die weerklonk door de teksten heen. Hij gaf soms woorden aan dat wat ik niet kon verwoorden. En toen bedacht ik: DIT.. Dit wil ik ook! Ik wil dat mensen zich herkennen in mijn teksten. En dat ik met mijn liedjes woorden kan geven aan dat waar een ander geen woorden voor kan vinden. Dus zo ben ik gaan schrijven. Juist in deze periode.

 

In eerste instantie leek alles gefinancierd te worden om deze schrijfsels te vereeuwigen op een eigen album, (lees mijn blog 'Waar het allemaal begon') maar toen dit niet het geval was moest ik een andere manier vinden om mijn muziek en verhaal te delen. En zo ontstond de tour ‘Na regen komt schijn’ En daarna volgde alsnog het opnemen van mijn debuutalbum 'Na regen komt schijn' 

 

Inmiddels een paar jaar verder is er door dit hele proces een stukje herstel en genezing gekomen. Het omzetten van mijn verhaal in de avonden van de tour heeft niet alleen mij wat gebracht – maar ook herkenning in de mensen om mij heen. Dit gevoel, en deze ervaring heeft mij stil doen staan bij wat ik de wereld te bieden heb. Een eerlijke kijk op het leven en God’s rode draad daar altijd doorheen geweven.

 

En nu mag ik daarvan uitdelen, en dat vind ik waanzinnig!